Tant m’abelis

Berenguer de Palou

Traducció

Tanto me gustan


Tanto me gustan gozo y amor y canto
y alegría, ocio y cortesía,
que en el mundo no hay riqueza ni caudal
que me pueda hacer más feliz;
por lo tanto, yo sé que mi dama tiene las llaves
de todos los bienes que yo espero y anhelo,
y nada de esto, sin ella, puedo obtener.

Su gran valor y su humilde semblante,
su gentil habla y su compañía,
me han hecho siempre querer a su señoría
más que a otra que yo hubiera visto después ni antes;
y si su cuerpo amoroso y dulce y suave
no se digna a retenerme y a darme merced,
nunca de ningún otro amor podré obtener placer.

He deseado con tanta fuerza su bien y su ventaja,
y la había deseado a ella y su compañía
que ya no creo, si me quiero alejar,
que se pudiera partir mi voluntad;
y si he contado el honor y el bien y la alabanza,
no me molesta que me tengan por mentiroso,
puesto que, con su virtud, bien sabe probar mi verdad.

Bella dama, cortesana, pudiente,
con cordura, sin deshonras y sin locura,
a pesar de que no os veo tan a menudo como querría,
alivia mis afanes mi pensamiento,
en qué me deleito y me recreo y me repongo;
y cuando, por otra parte, no os puedo físicamente ver
os veo, en todo momento, en el pensamiento día y anochecer.

¿Sabéis por qué no vacilo ni dejo
de amaros, mi bella y dulce amada?
Porque no tendría que temer, si yo os tuviera,
que mezclarais falsedad ni engaño;
porque yo amo más, pero sólo me atrevo a imaginar,
que vos podáis corresponder a mi necesidad
que a otra besar, abrazar y poseer.

Así pues, si me viera rodeado por vuestros brazos
de forma que los dos tuviéramos la misma voluntad,
no creo que pudiera existir un gozo mayor.


Lletra original

Tant m’abelis jois et amors et chans
ert alegrier deports e cortezia,
que l’mon non a ricor ni manentia
don mielhs d’aisso’m tengues per benonans
doncs, sai ieu ben que midons ten las claus
de totz los bes qu’ieu aten ni esper
e ren d’aiso sens lieys non puesc aver.

Sa gran valors e sos humils semblans
son gen parlar e sa bella paria,
m’an fait ancse voler senhoria
plus que d’autra qu’ieu vis pueys ni dabans;
e si’l sieu cors amoros e suaus
e sa merce no’m denha retener,
ja d’als amors no’m pot far mon plazer.

Tant ai volgut sos bes e sos enans,
e dezirat lieys e sa companhia
que ja no cre, si lonhar m’en volia
que ja partir s’en pogues mos talans;
e s’ieu n’ai dit honor ni be ni laus,
no m’en fas ges per messongier tener,
qu’ab sa valor sap ben proar mon ver.

Belha domna, corteza, benestans,
ab segur sen, ses blasme ses folhia,
so tot no’us vey tan soven cum volria,
mos pessamens aleuja mos afans,
en que’m delieyt e’m sojorn e’m repaus
e quan no’us puesc estiers dels huelhs vezer
vey vos ades en pessan jor e ser.

Sabetz per que no’m vir ni no’m balans
de vos amar ma belha dous’amia?
Quar ja no’m cal doptar, si ieu’us avia,
que mesclessetz falsia ni enjans;
per qu’ieu am mais, quar sol albirar n’aus
que vos puscatz a mos ops eschazer
qu’autra baizar, embrassar ni tener.

Doncs sí’ eu ja’m vey dins vostres bratz enclaus
si qu’ambeduy nos semblen d’un voler,
meravil me on poiria’l joy caber